O naszych Patronach : Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła 
Kościół obchodzi 29 czerwca

"Boże, pozwoliłeś obchodzić z radością uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Spraw, aby Twój Kościół zawsze podążał za ich nauką i przykładem, bo właśnie dzięki nim chrześcijaństwo weszło na drogę swego rozwoju. Amen" 

Piotr Apostoł - pierwotnie Szymon, syn Jana. Pochodził z Galilei, z Betsaidy, następnie zamieszkał u teściów w Kafarnaum nad jeziorem Genezaret i zajmował się rybołówstwem. Stamtąd powołał go Jezus na ucznia, nadając mu nowe imię: kefas - skała, które otrzymał dopiero w Cezarei Filipowej po wyznaniu, że Jezus jest Mesjaszem wraz z obietnicą prymatu i pełnomocnictwem "wiązania i rozwiązania". 
Pełnomocnictwo to otrzymali również pozostali Apostołowie, jednakże tylko Piotra nazwał Jezus opoką, na której zbudowany zostanie Kościół. 
Wszystkie katalogi Nowego Testamentu dotyczące ustanowienia Dwunastu wymieniają Piotra-Szymona na pierwszym miejscu. Razem z Jakubem i Janem zajmował on uprzywilejowane stanowisko wśród uczniów i występował w ich imieniu. Ewangelie nie ukrywają też ujemnych cech Apostoła na przykład to, że zaparł się Jezusa. Po Zmartwychwstaniu Jezus ukazał się jemu jako pierwszemu z Dwunastu, również jako pierwszy z Apostołów przemawiał w Zielone Świeta i to on kierował pragminą jerozolimską. W ciągu dalszej swej pracy odbył podróże misyjne do Samarii i Cezarei, a po męczęńskiej śmierci Jakuba opóścił Jerozolimę. W czasie Soboru Jerozolimskiego przychylił się do postulatu Pawła, dotyczące zasad przyjmowania pogan do Kościoła. 
Przez 25 lat święty Piotr mieszkał w Rzymie. Był założycielem i pierwszym biskupem tamtejszego Kościóła. W roku 67, ostatnim roku panowania Nerona, został ukrzyżowany, przy czym wyraził życzenie, by przybito go do krzyża głową na dół, nie czuł się bowiem godny umierać tak jak jego Boski Mistrz. 
Przypisuje mu się autorstwo dwóch listów zawartych w Nowym Testamencie. Ewangelia świętego Marka, który był jego uczniem, została nazwana "Ewangelią Piotra". 

Paweł Apostoł urodził się około 5-10 roku po Chrystusie, poniósł śmierć męczęńską około 67 roku. Był Apostołem Jezusa Chrystusa zwanym najczęściej Apostołem Narodów. Urodził się w Tarsie (dziś Tarsus w Turcji), w rodzinie faryzeuszy z pokolenia Beniaminity, króla Saula (w formie spolonizowanej: Szaweł), od pierwszej podróży misyjnej posługiwał się imieniem Paweł. Rodzina jego posiadała obywatelstwo rzymskie. Pierwsze nauki pobierał w Tarsie, tam uczył się również zawodu tkacza. Następnie studiował prawo w Jerozolimie, był faryzeuszem oraz fanatycznym zwolennikiem judaizmu i prześladowcą chrześcijan. W drodze do Damaszku, gdzie spodziewał się uwięzić chrześcijan, nawrócił się pod wpływem widzenia. U bram Damaszku ukazał się Pawłowi Zmartwychwstały Chrystus, powołując go na Apostoła pogan. Z upoważnieniem grona apostolskiego odbył trzy wielkie podróże misyjne, zakładając nowe Kościoły wśród pogan. Pierwsza w latach 45-49 obejmowała tereny Cypru i Azji Mniejszej, druga w latach 50-52 Azję Mniejszą i Grecję (m.in. Tesaloniki, Ateny, Korynt), a trzecia podróż w latach 53-58 obejmowała Galację, Efez i Grecję (m.in. ponownie Korynt, Filippy i Troadę). 
Po licznych podróżach wrócił do Rzymu, gdzie został aresztowany i ścięty. Paweł Apostoł wywarł decydujący wpływ na rozwój Kościoła, przyczyniając się zdecydowanie do jego zerwania z judaizmem. Jego teologia jest głównym źródłem inspiracji dla myśli Kościoła. Paweł Apostoł był żarliwym misjonarzem i wielkim charyzmatykiem o szczególnym darze słowa i przekonywania. Całe jego życie stało pod znakiem spotkania z Chrystusem pod Damaszkiem. Za tego Chrystusa ponosił wiele cierpień, a w końcu śmierć męczeńską.